Als je verbinding met jezelf maakt volgt vanzelf de verbinding met de ander. Zand waarmee je kastelen bouwt is niet glad, het kent uitsteekseltjes, eigenheid. Je eigen uitsteekseltje, het ‘Leitbild’, het voorstellingsvermogen dat je in je meedraagt, zegt iets over jouw betekenis naar de ander toe én het helpt om jezelf te leren kennen. In het ‘moment dat duurt’ besef je het eigen authentieke ‘Leitbild’ en dat is volgens Bruno Borgert (Mystiek, ISBN 90 257 2119 2) een mystieke ervaring.
Voor de mystieke ervaring is kenmerkend dat ze kort van duur is, onmiddelijk, vaag en alomvattend, maar ook dat ze diep in het leven ingrijpt en in die zin van lange duur is, een voortdurende impuls om het vage vorm te geven, het alomvattende binnen de beperking van de concrete realiteit te brengen, het onmiddellijke in beelden en woorden te bemiddelen. De doorbraakervaring zelf is kortstondig en wordt daarom ook wel de ervaring van het ‘nunc stans’ genoemd: het stilstaand nu. Er is geen besef meer van tijd, van een verloop van tijd met verleden en toekomst.
Het moment dat duurt beseft heel even wat ‘zijn’ betekent .
Moment dat duurt
Waar stilte spreekt
springt binnen ons de bron, die ordent uit de chaos van gesneden beelden.
Waar je spreekt verhaalt het licht en donker. Waar wij stil zijn wortelt onze helft tot heling.
Pit en schil zijn namen maar ze hebben wat gemeen beiden zijn ze deel van één, het laatste licht zal dit beamen.
Eén zijn heeft geen taal, het tekent zin, verbeeldt de kering die de vrede heeft verstaan.
